Ο ΠΟΥΤΙΝ ΠΑΕΙ ΣΤΟΝ ΧΙΤΛΕΡ - Рыбаченко Олег Павлович (версия книг TXT, FB2) 📗
Και τότε θα γίνει ένα θαύμα. Και πρωτοφανείς παγετοί, από τους οποίους ακόμη και η γερμανική βενζίνη από άνθρακα πάγωσε, και ο εξοπλισμός απέτυχε, και οι ίδιοι οι Γερμανοί στρατιώτες πάγωσαν ζωντανοί.
Στο νέο σώμα, ο Βλαντιμίρ Πούτιν άρχισε να νιώθει τη μνήμη του Χίτλερ μέσα του. Από τη μία πλευρά, αυτό είναι ακόμη καλό. Δεν θα σε πιάσουν με περίεργη συμπεριφορά και άγνοια. Στην πραγματικότητα, ο διάβολος ξέρει πώς μοιάζουν οι Γερμανοί στρατηγοί και υπουργοί. Φαίνεται ότι ο Σπέερ θεωρήθηκε ο πιο ταλαντούχος από αυτούς.
Αλλά η μνήμη του Χίτλερ υποδήλωνε ότι ο Σπέερ δεν είχε λάβει ακόμη τη θέση του Υπουργού Όπλων και Πυρομαχικών του Ράιχ. Και ίσως - αυτός ήταν ένας από τους κύριους λόγους για την ήττα της ναζιστικής Γερμανίας. Αν είχε διοριστεί νωρίτερα ένας τόσο ενεργητικός υπουργός, η πορεία των πολέμων θα ήταν διαφορετική.
Ωστόσο, ο Χίτλερ όχι μόνο κατάφερε να δώσει ένα τζάμπα σε αυτό. Για παράδειγμα, σταμάτησε γερμανικά τανκς κοντά στο Ντούκερ και ως αποτέλεσμα τετρακόσιες χιλιάδες Βρετανοί και εκατό χιλιάδες Γάλλοι κατάφεραν να διαφύγουν στη Βρετανία. Και αν αυτά τα στρατεύματα αιχμαλωτίστηκαν από τον Χίτλερ, τότε ίσως ακόμη και ο Τσόρτσιλ έπρεπε να ειρηνεύσει. Σε γενικές γραμμές, βέβαια, η απόφαση να πολεμήσουμε τη Γερμανία, η οποία πήρε τον έλεγχο ολόκληρης σχεδόν της ηπειρωτικής Ευρώπης, ήταν ανόητη.
Αλλά ήταν ο Τσόρτσιλ που έσωσε τη Ρωσία ή την ΕΣΣΔ.
Χωρίς δεύτερο μέτωπο, οι πιθανότητες του Στάλιν εναντίον του Τρίτου Ράιχ και των δορυφόρων του θα ήταν σχεδόν μηδενικές.
Οπότε... ο Πούτιν έβρισε. Δεν του άρεσε ο Τσόρτσιλ. Ίσως να υπήρχε και κρυφός φθόνος απέναντι σε αυτόν τον ηγέτη. Άλλωστε, άλλωστε, ο Τσόρτσιλ έμεινε στην ιστορία θρύλος και κύριος.
Και ο πρόεδρος της Ρωσίας λέγεται: Βόβκα-Κάιν! Πραγματικά στην ιστορία της Ρωσίας και του κόσμου τον θυμούνται τώρα με μια άσχημη λέξη. Ναι, λύθηκε - δεν άντεξε τον πειρασμό και ξεκίνησε έναν μεγάλο πόλεμο. Το μεγαλύτερο λάθος, και πρώτα από όλα ηθικό: πρόκειται για μια εκστρατεία εναντίον του Κιέβου. Κάποτε, όταν γινόταν πόλεμος στη Γεωργία, ο δικτάτορας ήθελε να επιτεθεί στην Τιφλίδα. Αλλά ο επίσημος πρόεδρος της Ρωσίας και ο Ανώτατος Διοικητής Ντμίτρι Μεντβέντεφ μίλησαν κατηγορηματικά εναντίον του. Και έπρεπε να σταματήσω να τσακώνομαι. Ο πενθήμερος πόλεμος, ένας από τους συντομότερους στην παγκόσμια ιστορία, και ίσως ο ταχύτερος στη ρωσική ιστορία, τελείωσε. Εκατόν έξι στρατιώτες χάθηκαν, οι Γεωργιανοί έχασαν λίγο περισσότερο. Υπήρχε τότε ένα αίσθημα ενόχλησης που δεν εκμεταλλεύτηκαν την ευκαιρία για την κατάληψη της Γεωργίας. Αλλά ο Ντμίτρι Μεντβέντεφ εξήγησε αρκετά λογικά ότι ακόμα κι αν καταφέρουν να καταλάβουν γρήγορα το έδαφος της καυκάσιας δημοκρατίας, ο ρωσικός στρατός θα αντιμετωπίσει έναν ανταρτοπόλεμο. Επιπλέον, το παράδειγμα του Ιράκ ήταν ήδη μπροστά στα μάτια μου, το οποίο οι Αμερικανοί κατέλαβαν σε τρεις εβδομάδες, αλλά αντιμετώπισαν τέτοιο κομματικό χαρακτήρα που αναγκάστηκαν να φύγουν από εκεί, έχοντας χάσει μόνο πέντε χιλιάδες νεκρούς.
Ναι, και το Αφγανιστάν είναι το ίδιο... Επιπλέον, η Γεωργία είναι μια ορεινή χώρα, και εκεί μπορείς πραγματικά να κομματίσεις από και προς. Επιπλέον, η αντίσταση της Τσετσενίας δεν έχει ακόμη τελειώσει. Ο Ντόκου Ουμάροφ ήταν ακόμα ζωντανός και ο ανταρτοπόλεμος γινόταν όχι μόνο στην Τσετσενία, αλλά και σε ολόκληρο σχεδόν τον Βόρειο Καύκασο. Και στην περίπτωση της κατοχής της Γεωργίας, ολόκληρη η συλλογική Δύση θα βοηθούσε τους Καυκάσιους. Και οι ισλαμιστές θα άρχιζαν επίσης να δέχονται βοήθεια και να σηκώνουν κεφάλι.
Έτσι ο Ντμίτρι Μεντβέντεφ εκείνη την εποχή έδειξε κοινή λογική. Και ίσως αυτή ήταν μια από τις λίγες σοφές αποφάσεις που πήρε.
Αλλά και ο πόλεμος με την Ουκρανία φαινόταν σχετικά εύκολος. Έτσι, τα στρατεύματα του Σλάβου αδελφού εμφανίστηκαν πολύ άσχημα στις μάχες του 2014 και του χειμώνα του 2015, και φυσικά, η εντύπωση ήταν ότι ο εχθρός ήταν μηδενικός πολεμιστής.
Λοιπόν, αντίθετα, για τον ρωσικό στρατό, ειδικά μετά τη Συρία, υπερβολικές ιδέες. Όπως, τεχνολογικά είμαστε οι πιο ισχυροί στον κόσμο. Και ρίξε καπέλα σε όλους.
Φαίνεται ότι πολλοί θα το πίστευαν αν ήταν ο Πούτιν. Και μάλλον οι Αμερικανοί δεν ήταν πονηροί όταν είπαν ότι ο ρωσικός στρατός θα μπορούσε να καταλάβει το Κίεβο σε τρεις μέρες. Επίσης, προφανώς πίστευαν ότι η Ρωσία ήταν πολύ ισχυρή και η Ουκρανία ήταν αδύναμη. Όμως... Ήδη από τις πρώτες μέρες, επιλεγμένες ρωσικές μονάδες υπέστησαν μεγάλες απώλειες και έγινε σαφές ότι το blitzkrieg είχε αποτύχει.
Ο πόλεμος συνεχίστηκε, όχι όπως ήθελε. Ίσως θα έπρεπε να είχε γίνει ειρήνη, ειδικά τον πρώτο μήνα του πολέμου, όταν υπήρχαν οι μεγαλύτερες επιτυχίες. Αλλά, φυσικά, ήθελα περισσότερα. Μετά αυξήθηκαν οι απώλειες. Και στη συνέχεια, στα τέλη Αυγούστου και το φθινόπωρο, οι Ουκρανοί πέτυχαν απτές επιτυχίες στα πεδία των μαχών. Έριξαν ρωσικά στρατεύματα από την περιοχή του Χάρκοβο και εν μέρει το Λουγκάνσκ και ανακατέλαβαν τη Χερσώνα και την περιοχή πέρα από τον Δνείπερο. Εκείνη την εποχή, οι Ουκρανοί δεν ήθελαν έναν άλλο κόσμο, κάποιοι σαν επιστροφή στα σύνορα του 1991.
Έπρεπε να κηρύξω επιστράτευση και να μεταφέρω επιπλέον στρατεύματα. Και τον χειμώνα να προσπαθήσουμε ξανά, να προχωρήσουμε...
Ο Βλαντιμίρ Πούτιν είναι ένας πεισματάρης άνθρωπος. Αν και η ιστορία διδάσκει ότι το πείσμα μπορεί να είναι εξαιρετικά επικίνδυνο. Για παράδειγμα, ο Χίτλερ θα μπορούσε να είχε διατηρήσει τουλάχιστον εν μέρει το καθεστώς του, και ίσως το ίδιο του το δέρμα, αν είχε ειρηνεύσει νωρίτερα. Εδώ ο Χιροχίτο μπόρεσε να σώσει τη ζωή του, ακόμη και τον αυτοκρατορικό του τίτλο, ακόμα κι αν έχασε την πραγματική εξουσία. Και ο δαιμονισμένος Φύρερ έχασε τα πάντα. Μπορείτε να θυμηθείτε τον Ιβάν τον Τρομερό! Το οποίο, προσέφερε στον κόσμο, και μέρος της Λιβονίας, συμπεριλαμβανομένων των Narva και Derpt. Αλλά ο Ιβάν ο Τρομερός ήθελε τη Λιβόνια στο σύνολό της. Και συνέχισε τον πόλεμο με τη Σουηδία και την Κοινοπολιτεία. Λοιπόν, έπρεπε επίσης να αποκρούσω τις επιδρομές του Χαν της Κριμαίας. Με λίγα λόγια, έχασε όλα όσα είχε κερδίσει και έπρεπε να δώσει πίσω μερικά δικά του. Και ο πόλεμος κράτησε είκοσι πέντε χρόνια. Ναι, υπήρξε μια περιπέτεια.
Ωστόσο, είναι ο Πούτιν μόνο για το παρελθόν και για το παρελθόν; Θέλετε να αποφασίσετε τι να κάνετε στο παρόν; Ή να συνεχίσει τον πόλεμο με την ΕΣΣΔ, δεδομένων των προηγούμενων λαθών του Τρίτου Ράιχ. Ή ακόμα προσπαθήστε να κάνετε ειρήνη με τον Στάλιν. Ωστόσο, το να σκοτώνεις τους προγόνους σου περαιτέρω δεν είναι πολύ ευχάριστο. Αλλά αν μπορούσατε να ενωθείτε με τους κομμουνιστές, ενάντια στη μισητή Βρετανία και Αμερική, θα ήταν ωραίο!
Μάλιστα ο Πούτιν, πολεμώντας ενάμιση χρόνο, δεν μπόρεσε να νικήσει την Ουκρανία, εξάλλου εκεί γνώρισε ήττες, ακόμη και οι Ταλιμπάν άνοιξαν δεύτερο μέτωπο στο νότο. Και εδώ είναι μια ευκαιρία! Μπορείτε να πετύχετε πολλά. Και ίσως ακόμη και να γίνει ο κυρίαρχος του κόσμου!
