Пан Лес - Сыс Анатоль (хорошие книги бесплатные полностью .TXT) 📗
Тут можно читать бесплатно Пан Лес - Сыс Анатоль (хорошие книги бесплатные полностью .TXT) 📗. Жанр: Поэзия. Так же Вы можете читать полную версию (весь текст) онлайн без регистрации и SMS на сайте mybrary.info (MYBRARY) или прочесть краткое содержание, предисловие (аннотацию), описание и ознакомиться с отзывами (комментариями) о произведении.
Не хавай не хавай ня жахайся за сьпіною крылаў
прывыкай прывыкай да ўродства мая ўродачка
а ідзі ў луг луг луг там зялёныя астравы астравы
астравы белыя журавы журавы журавы
а ідзі ў поле поле поле там чорныя груганы груганы
груганы
а ўсё лепей
яны не задзяўбуць не абплююць не абалгуць
ідзі ідзі ідзі а навучаць лётаць лётаць лётаць
ідзі ідзі ідзі а людзей пабачыш зь нябёсаў нябёсаў нябёсаў
а скубанеш пёрачка не баліць баліць баліць
а кінеш ім залаценькае ценькае ценькае
а залюбуюцца табою замілуюцца
а паўзьбягаюць на горкі горкі горкі
а паўзьлазяць на стрэхі стрэхі стрэхі
а з горак пакоцяцца пакоцяцца галоўка закружыцца
а са стрэхаў скокнуць скокнуць ножкі вывіхнуць
а ты паплач паплач паплач над бяскрыдлымі
а ты прысядзь прысядзь прысядзь не на іх двары
а ты прысядзь прысядзь прысядзь на зялёныя астравы
там з вачэй сьлёзы выцеруць з сэрца стрэмкі выцягнуць
белыя журавы журавы журавы.
Ружа
Маё жыцьцё — гняздо з калючых руж.
Не Беларусь, маё жыцьцё — Радзіма.
О Божа-мазахіст — і я, бы вуж,
дзяру зь сябрамі скуру каля Рыма.
Ты ведаеш па імені усіх,
Ты ж сам прызнаў: было спачатку слова,
і мне м а ё ты вымавіў услых
і не габрэйскай, а тутэйшай мовай.
I ружу ружай ты назваў
і даў,
я да крыві скалоў дзіцячы рукі,
ня Ты,
я сам крыві сваёй жадаў —
Твой вучань — вымаўляў з табою гукі
радзіннай кветкі,
цёплай, быццам кроў
Айца, і Сына, і Сьвятога Духа.
О Божа — мазахіст уласных слоў,
глядзі мне ў вочы —
там любоў і скруха.
*** Журавы сьпяваюць паланэз…
Журавы сьпяваюць паланэз і іх
не шкада над беднай Беларусьсю
я паэт прыгоннае паэзіі
і такім да сьмерці застануся
журавам ня трэба ў зорнае жніво
з поўняй на гарбу ляцець на паншчыну
колькі б нас пасьля Купалы ні жыло —
плюнеш — не паэты — самазваншчына.
*** Я зжэр бы свой народ…
Я зжэр бы свой народ,
бы зерне ў недарод,
і, як віном,
сваёй крывёй запіў бы.
На Захад ды на Ўсход
жыве чужы народ —
скарміў бы іх арлам
свае ваніты,
вярнуўся б да Зямлі,
бы ядам да зьмяі,
вярнуўся б да адзінае жанчыны,
прамовіў бы: каб нам
ня біць паклон арлам —
Айчыне трэба новыя мужчыны!
Таму і зжэр народ,
бы зерне ў недарод,
бо згаладаўся я
бяз долі й волі.
Растаў Харонаў лёд,
пярэйдзем Сьцікс уброд,
зачнем, Айчына, сына ў чыстым полі.
Вам, на ложку зямным
I калі на радзіме я зьбяру ўсіх сьляпых
каля сініх вачэй, каля сініх вазёраў,
запрашу іх за стол, як законны жаніх
ды на кут пасаджу сваё гора,
а на твар і на сьмех напушчу весялосьць
і на вусны — усьмешку, як вестку,
запытаю гасьцей: ці відушчы хто ёсьць,
каб падняў першы тост за нявесту.
Каля сініх вачэй, каля сініх вазёр
той, хто помніў мяне з маладосьці,
калі цноту ўначы забіраў я у зор,
падаў зь неба, ламаў юны косьці,
той, хто помніў мяне, скажа тост,
той, хто самы сьляпы ды відушчы.
Стане ціхім мой хвэст, як пагост
каля сініх вазёраў у пушчы,
бы ў зялёным бурштыне застынуць зьвяры
у лістоце. Бы ў сінім бурштыне
не ў сьвяточнай кашулі,
а у змроку вярыг
я зьнявечанай зоркай застыну.
А зямныя нявесты, калі засынаюць мужы,
страшным шлюбам пабраныя з ноччу,
з-пад падушак пасажных дастаюць нажы,
сьпячым выкалюць сінія вочы.
А я ў змроку вярыг
веру любай сваёй
і стальнога пяра не хаваю,
як законны жаніх,
боскай шлюбнай зарой
сам лязом ёй пад сэрца пыраю.
Вам, на ложку зямным,
не спасьцігнуць мой кайф —
вы з крываваю зоркай ня спалі —
разгадайце ж наколку на босых нагах
у Ісуса Хрыста:
«ОНИ ВСТАЛИ!»
*** Я п'ю адзін чырвонае віно…
Я п’ю адзін чырвонае віно
і вам налью, а мне крыві наліце,
сваёй крыві — чужой не падманіце,
я п’ю адзін, я кроў ня піў даўно.
*** У кніжцы маёй безыменнай…
У кніжцы маёй безыменнай,
над вершам маім безназоўным,
на белай як сьнег паперы
сузор’е ўзышло з трох зорак —
трынаццатым знакам «Сэрца».
Ды я з той пары самотны,
начамі сачу за небам —
у пыле нямых сузор’яў
там з лукам Стралец блукае.
Похожие книги на "Пан Лес", Сыс Анатоль
Книги похожие на "Пан Лес" читать онлайн бесплатно полные версии.
