Novae epistolae obscurorum virorum. Epistolae honestae virorum Russorum, quas magister Constantinus - Семин Константин Викторович (книги полностью txt) 📗
Valete!
Ex Calugiam.
Epistolae Alexium Cultellum ad Alexandro Barcasium.
Me vos salutant cum magna gratiam,
Scribunt ad vos unae carminam,
Et cum vos me colloquavit,
Et non vos in mentem damnavit!
Salvate, Dominus Doctor meus et magister vitae viam!
Me ad longum temporem non scribunt ad vos, et hac non bene est, quaeso vos est meus magister in nationalismorum artibus, et ergo me decet singularum scribere ad vos et colloquam cum vos de vitae vestrae et sanitas etiam. Rogaro, veniam me, vestrum studiosum malum et ineptum. Me scribere ad vos nunc non «simpliciteriam» vel «familiariam», sed cum grossum causam in quaestationes rossicorum nationalismum; auf haec quaesitum me cogitato ad III septimanae, sed nunquam scire, quo me oportet scire! Nunc me narrarum ad vos essentiae causae haec.
Unus noster amicus nuper vectitare in provinciam aliquid quod turista, sed non quod communis turista, sed totum quod turista-bellatoris, et in omnes locis, in quid illum erat, amicus noster facerunt alimodum iniquitatis et legum violatione. Illum circumirunt in vehiculum novum cum illum amicis et cum furto ablatum ex unam βάση στρατιωτική ferrum et armorum ad vicis longiquam; in omnes hic locis illae raptaro terribiliteri agricoles et paysanes, comburero domies et aedificiam oeconomiam, violaro mulieren etc. Vos, quod et omnes doctum et bonum viri, potenti expavi ex omnes hac horroribus: illum etiam puellam X annorem non commiserunt, et cecidi illum pateri, et posthuc puellae pudicitiam et cecidi etiam. Et quando haec vir regredi in civis nostrum cum magnam pecuniam et cum saccis aurum et garrirunt de omni, quo cum illae erat, – nos omnes partibus exsultarui, et partibus horrescerui, et etiam nos omnes perturbatum parve. Et nos omnes quaesivi eam: quod ipse non includerui pactum cum conscientiae sua? Et illum respondero, quo illum caedero (suam ipse dixit «victimam») totum male homines; ipse dicit, quo quaesivi paysanes: «Russische vos est sive non?». Et si illum responsi «non», – ipse caedero illum non longe. Et meam rogatio hoc est: «Admissibile, quo una nationalista rossiana, tam est bestia fulviae, caedere, raptare et comprimere paysanes in Mordoviae et provinciam aliam?».
Me scire, quo vos Beatus Presbyter est, quam egalitum Apostoli omni et Patrorum Ecclesiae; ergo vos certo sciro, quo nos decet facerunt nunc. Etiam me volo percontari: «Facero vos in vitae suam simili vel non?».
Vivere in monasterium, quod in palatium vos vivo retro!
Valete!
Ex Rostovum.
Epistolae Eugenium Fedorum ad Constantini Semeni.
Salvate!
Nuper me colloquandi cum vos in novae vestrae programmae, qua nominatur «Ad vivo», et nunc me satis habero post hic! Vestra programma est verum aliqui meliorandi et multo bonum, me gratulare vos cum hac proventum! Nos possum essent inconcordiam in quaestationes asperes, sed in totum nos concordi et unitandi: omnes sic nominatur «progressives» et «modernes» nos decet caedere in necessariam, et punctum! Nos posse essent amicis, sed illum non; haec pedicules non nostrum amicis, sed illum omnes agentes americaniensis est.
Et quod nos potentum dicitur nunc, quando ipsios vitae sicut bona! Me vivere valde bonum, et quod caseus in oleum volveran! Nicht, nicht me clamaruis de sua vita... Sed quando vita vestra? Me audiatum, quo vos nunc in iponiam vivere: unus meus gnoristos, quae laborarum in «Canalis Primum» et in «Rossicae XXIV», et illum dico, quo director generalis «Rossicae...» non satur laborum vestrum. Hac veluti dictum, quo vos sunt ebriosus immortalis, et quo si vos longe ad loci laborarum erit veni in statum ebrium seu sup elementis interdictoram, – ipse vos mitterui sicut unae feli! Ah, quo in mundis facerendo nunc, si diurnarista (et non aliqui, sed ductoris programmae) non possum habeo bibunt vinum ad loci laborarum! In temporem soveticalis totum hic facero diurnarii ad locis suam, sed post veniori haec «novae tempore», – et nunc nos non possum bibit quando volontare nos! Lupa, lupa, lupa, – lupa americana, qua totum possunt merdare, – hac omnino illa facero! Non, non possum vivere populus nostrum sine vinum: «vinum non bibunt, – ad nos non vivunt», quad Vladimirus Sanctus dicit! In unum die me bibero lubens minorum una vel duam lagoenam conjacis; et me habeo bonam sanitas, et non me scire morborum et dolores! Etsi jecuri raro afflictum stare, sed haec omnes «parveles», quod in populum loquitam.
Nuper me congredi cum Marinae Le Pen in Hiltonum diversorium Moscoviensis; nos colloqui de multibus subtiles problemandi rossicorum nationalismum. Illa erat «sine mentem» ex me, et singulari loqui de me aliquam verborem bonum: et «Generalis braviensis», et «Mein tapferer Bursche von Sturmabteilung» etc. Posthuc illa insectare ad me et me absolutum compressum! Post illa peteri (sicut Peteni) me scriberam ad ea carminae de themae aliquam historicae Francogallicae; et me conquirero «Canticum Schuanes». Haec carminae vos possunt spectari ante.
Canticum Schuanes.
In aquilonem fortis ventus iterum,
Cum cruenta regimen incipit bellum,
Et populus circum cubitum ad cubitus,
Bellum per reditum veteris tempus.
