Novae epistolae obscurorum virorum. Epistolae honestae virorum Russorum, quas magister Constantinus - Семин Константин Викторович (книги полностью txt) 📗
Nuper me scribi aliqui carminam, quatpropter me cubarunt in hospitalium et nunquam aliam non potentiam facere. Prima carmina est liberum translationis carminae italici, qua nominatur «Faccetta nera», et alia carmina est liberum translationis rossicae carminae «Dubinuschca».
Missionalis.
Volat aquila super caerulus mare,
De tricolor libertatis super naves,
Transmarinis qui sunt, oportet care.
Mox quoque erit libero serves.
Respice, cubare homo parvus.
Eam gemit ex Intolerabilis labore.
Iam Ire ad felicitas, auxilium et salus
Mox remedium horror tuo dolore.
Ah, mihi pauper barbarus.
Lorem ipsum dolor sit cuter frater,
Nunc erit vita tua nihil malus.
Tu scire leges, ordine et imper.
Carmen de navis servorum.
Heus, trahunt crura, comrades, funem trahere!
Nos ire de calidum arenam in litore caerulus mare.
Heus, trahere funem semel, semel viverra!
In saxa sonantis calida fluctus, et a montes flante aura!
Inter mare et montes, operuit aromas, et nos litore.
Cantu, quod serpit omnibus castellum: nos ambulare.
Nos Iter per arenam, hymnum ad Sol cantantes,
Memor de nostra puellam, ventus valde amores.
Valete!
Datum in Moskvae.
Epistolae Alexandris Tarasovum ad Constantini Semeni.
Salvate, meus studiosus orphanis et miseris!
Me nuper accipero tuum epistolae ad me et responderui ad tuasi quaestationam in meam litteram ad tibi, meus baceolus sive lapis.
Ad meus spectarunt, se dicti verum, te stare nunc ordinariam et miserandum diurnarii; laborarum ad canalis magistrandis erat malum ad tuam animus. Quando te satus sum douleam (δουλειά) in hic loci, – te inciperio mutante in diurnariam burgensis; hac loci et homines, qui laborare in telespectario et diu emero omnino suasi corpum et animum ex dollaries ad capitalum. Te, fortasse, memore sic versam metrici Demianis Pauperum:
Oblecti divinae picturae, serves, me ante vergero;
Suam araneum ferrorum mundi me omni saepiro!
Sed me viderunt ex tuum epistolam, quo aliquo homiensi in tibi vivere, et te habeo potestas ad vitae normale, sed te decet multum modificaro in vitae suam, et totum sic viam te possunt seligero, sed alias viam est ficti. Sed te nunc non est puer parvulus sine mentem et νους, sed nunc te est vir dignas et independens, et te nunc ponero ad suae visitatiocharten titulum «Dominus magister Constantinis Semenis, diurnarius doctum»; te facerendo filmam documentales et docereo populus cum tristis faciei; ergo te suam scire, quo te decet facere. Nunc te vir adultus est...
Sed nunc me non volunt colloqui de haec, et me decet dicit te, quo te facere falsum in suam laborare quod communista; esto grave sunt. Me legeram tuasi textam et possum dixi: omnes commentationes tuam est verum et fortis delirium in bonissimum casum, sed in casum malum omnes haec est totum stercus canis. Quando me legerum commentationes tuam, – in meum capitis oririam novae capilles incanis. Me conflagrare ex pudoris quando legerunt illum, et me non possunt praeposui huc ad studiosam meam, quae illum doctorem, qui te, et illum risandi in vocem sup textam tuasi.
Me memore, quando in unum maphimum (ex μάθημα) nos disputando de «essentiae nomine «socialismus» in theoriam marxisticae», et me comprobaro suam gnomisiae (ex γνώμη) de magnae problemae haec, et docerui, quo primum stadiam socialis commusiensis est stadiae socialisticarum, et posthuc decet communismus inireo; te dicit orationes conto sum et probarui severum, quo socialismus sovieticus – est unum verum socialismus et communismus in mundi omni. Ah, quat te erat stupidum in hoc temporem, et nunc te tamen unus narr, quod dicti Magnissimus ex teutonices, et non te transformarui in miltum annorem! Te – dedecus meus et me non volunt scriberam epistolae ad te et mitterunt eius ex te, – sanitas meam nunc malum exgressum totum, et me omnino tempore infirmum et etiam scriberam suam libres et opusculam non in potentes. Quando me legerum tuam articules me habeo carnificinae magnae, et in cor affectio tripudiarunt sive exsultarunt, et tu turpis et foedus ad me sicut homo, et me odi te valde, quo me odi professori Borisum Cagarlicium; haec rostrum nunc «laborare» (quo significaro habebanturi sinecurae in formae cathedram professoris cum praebendorum solidum), sed illum non scire socialiam philosophiae tamen bono, quod me scire hac. Me oportet obtinero loci haec panem, et me oportet habeo multibus pecuniam in bancam, sed non istud profanus; me, victima regiminis staliniensis, quae in carceram vertiti multum annorem, auctoris divinorum operam, in senium non habeo aliquam (etiam parve) sinecurae! Quat temporem, quat morales!
