Η Καινή Διαθήκη (Μεταγλώττιση) - Автор неизвестен (книга читать онлайн бесплатно без регистрации .TXT) 📗

Κεφάλαιον 4

1 Γι’ αυτό, έχοντας τη διακονία αυτήν καθώς ελεηθήκαμε, δεν αποθαρρυνόμαστε, 2 αλλά απαρνηθήκαμε τα κρυφά πράγματα της ντροπής, και δεν περπατούμε με πανουργία μήτε χρησιμοποιούμε δόλο στο λόγο του Θεού, αλλά με τη φανέρωση της αλήθειας συνιστούμε τους εαυτούς μας προς κάθε συνείδηση ανθρώπων μπροστά στο Θεό. 3 Αν όμως πράγματι είναι καλυμμένο το ευαγγέλιό μας, στους χαμένους είναι καλυμμένο, 4 στους οποίους ο θεός του αιώνα τούτου τύφλωσε τις διάνοιες των απίστων, για να μη λάμψει η αυγή για το φωτισμό στο ευαγγέλιο της δόξας του Χριστού, ο οποίος είναι εικόνα του Θεού. 5 Γιατί τους εαυτούς μας δεν κηρύττουμε, αλλά τον Ιησού Χριστό ως Κύριο, ενώ τους εαυτούς μας κηρύττουμε δούλους σας για χάρη του Ιησού. 6 Επειδή ο Θεός που είπε: «Από το σκοτάδι να λάμψει φως», αυτός έλαμψε μέσα στις καρδιές μας, για να φωτίσει τη γνώση της δόξας του Θεού στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού.

7 Έχουμε όμως το θησαυρό τούτο μέσα σε πήλινα σκεύη, για να είναι του Θεού η υπερβολή της δύναμης και όχι από εμάς. 8 Σε καθετί θλιβόμαστε αλλά δε στενοχωριόμαστε, απορούμε αλλά δεν απελπιζόμαστε, 9 καταδιωκόμαστε αλλά δεν εγκαταλειπόμαστε, καταβαλλόμαστε αλλά δε χανόμαστε. 10 Πάντοτε τη νέκρωση του Ιησού περιφέρουμε στο σώμα μας, ώστε και η ζωή του Ιησού να φανερωθεί στο σώμα μας. 11 Γιατί πάντα εμείς που ζούμε παραδινόμαστε σε θάνατο για τον Ιησού, ώστε και η ζωή του Ιησού να φανερωθεί μέσα στη θνητή σάρκα μας. 12 Ώστε ο θάνατος μέσα σ’ εμάς ενεργείται, ενώ η ζωή μέσα σ’ εσάς. 13 Επειδή έχουμε, λοιπόν, το ίδιο πνεύμα της πίστης κατά το γραμμένο: Πίστεψα, γι’ αυτό μίλησα, και εμείς πιστεύουμε, γι’ αυτό και μιλούμε, 14 επειδή ξέρουμε ότι εκείνος που έγειρε τον Κύριο Ιησού θα εγείρει και εμάς μαζί με τον Ιησού και θα μας στήσει κοντά του μαζί σας. 15 Γιατί τα πάντα γίνονται για σας, ώστε η χάρη που πλεόνασε διαμέσου των περισσότερων ανθρώπων να προκαλέσει περίσσια την ευχαριστία για τη δόξα του Θεού.

16 Γι’ αυτό δεν αποθαρρυνόμαστε, αλλά αν και ο εξωτερικός μας άνθρωπος φθείρεται, όμως ο εσωτερικός μας ανακαινίζεται ημέρα με την ημέρα. 17 Γιατί η προσωρινή ελαφρή θλίψη μας κατεργάζεται για μας ένα υπερβολικά υπερβολικό αιώνιο βάρος δόξας, 18 επειδή εμείς δεν προσηλώνουμε το βλέμμα μας σ’ εκείνα που βλέπονται, αλλά σ’ εκείνα που δε βλέπονται. Γιατί εκείνα που βλέπονται είναι πρόσκαιρα, ενώ εκείνα που δε βλέπονται είναι αιώνια.

Κεφάλαιον 5

1 Γιατί ξέρουμε ότι, αν η επίγεια οικία της σάρκινης σκηνής μας καταλυθεί, έχουμε οικοδομή από το Θεό, αιώνια οικία αχειροποίητη στους ουρανούς. 2 Και πράγματι, μέσα σε τούτο το σώμα στενάζουμε, ποθώντας πολύ να επενδυθούμε το κατοικητήριό μας που είναι από τον ουρανό. 3 Και βέβαια, αν γδυθούμε το σώμα μας, δε θα βρεθούμε γυμνοί. 4 Γιατί κι εμείς που είμαστε μέσα στη σάρκινη σκηνή μας στενάζουμε από το βάρος της, επειδή δε θέλουμε να γδυθούμε, αλλά να επενδυθούμε, για να καταπιωθεί το θνητό από τη ζωή. 5 Και αυτός που μας παρασκεύασε γι’ αυτό ακριβώς είναι ο Θεός, που μας έδωσε τον αρραβώνα του Πνεύματος. 6 Έχοντας συνεπώς θάρρος πάντοτε και, επειδή ξέρουμε ότι διαμένοντας στο σώμα εκδημούμε από τον Κύριο 7 – γιατί περπατούμε με την πίστη, όχι με την όραση – 8 έχουμε λοιπόν θάρρος και επιθυμούμε μάλλον να εκδημήσουμε από το σώμα και να διαμείνουμε κοντά στον Κύριο. 9 Γι’ αυτό και φιλοτιμούμαστε, είτε διαμένουμε στο σώμα είτε εκδημούμε, να είμαστε ευάρεστοι σ’ αυτόν. 10 Γιατί όλοι εμείς πρέπει να φανερωθούμε μπροστά στο βήμα του Χριστού, για να απολάβει ο καθένας αυτά που έγιναν σύμφωνα με όσα έπραξε με το σώμα του, είτε αγαθό είτε φαύλο.

11 Επειδή λοιπόν ξέρουμε το φόβο του Κυρίου, τους ανθρώπους πείθουμε και στο Θεό έχουμε φανερωθεί· ελπίζω επίσης και στις συνειδήσεις σας να έχουμε φανερωθεί. 12 Δε σας συνιστούμε πάλι τους εαυτούς μας, αλλά αφορμή καυχήματος σας δίνουμε για μας, για να έχετε να λέτε προς εκείνους που καυχιούνται σε πρόσωπο και όχι σε καρδιά. 13 Γιατί είτε υπήρξαμε εκτός εαυτού, το κάναμε για το Θεό· είτε σωφρονούμε, το κάνουμε για σας. 14 Γιατί η αγάπη του Χριστού μάς παρακινεί, επειδή καταλήξαμε σε αυτό το συμπέρασμα: ότι ένας πέθανε για χάρη όλων, άρα όλοι πέθαναν. 15 Και για χάρη όλων πέθανε, ώστε εκείνοι που ζουν να μη ζουν πια για τους εαυτούς τους, αλλά για εκείνον που πέθανε για χάρη τους και εγέρθηκε. 16 Ώστε εμείς κανέναν δεν αναγνωρίζουμε από τώρα κατά σάρκα. Αν και έχουμε γνωρίσει κατά σάρκα το Χριστό, όμως τώρα δεν τον γνωρίζουμε πια έτσι. 17 Ώστε, αν κάποιος είναι στο Χριστό, είναι καινούργιο κτίσμα. Τα αρχαία παρήλθαν, ιδού, έχουν γίνει καινούργια. 18 Και τα πάντα είναι από το Θεό, που μας συμφιλίωσε με τον εαυτό του διαμέσου του Χριστού και μας έδωσε τη διακονία της συμφιλίωσης: 19 πως δηλαδή ο Θεός ήταν μέσα στο Χριστό, συμφιλιώνοντας τον κόσμο με τον εαυτό του, μη λογαριάζοντας σ’ αυτούς τα παραπτώματά τους, και ανάθεσε σ’ εμάς το λόγο της συμφιλίωσης. 20 Αντί του Χριστού λοιπόν πρεσβεύουμε, σαν ο Θεός να σας παρακαλεί μέσα από εμάς· ικετεύουμε αντί του Χριστού: “Συμφιλιωθείτε με το Θεό”. 21 Αυτόν που δε γνώρισε αμαρτία έκανε αντί για μας αμαρτία, ώστε εμείς να γίνουμε δικαιοσύνη Θεού μέσω αυτού.

Κεφάλαιον 6

1 Επειδή συνεργαζόμαστε, λοιπόν, με το Θεό, γι’ αυτό και σας παρακαλούμε να μη δεχτείτε στο κενό τη χάρη του Θεού· 2 γιατί λέει: Σε καιρό δεκτό σε άκουσα και σε ημέρα σωτηρίας σε βοήθησα. Ιδού, τώρα είναι καιρός ευπρόσδεκτος· ιδού, τώρα ημέρα σωτηρίας. 3 Δε δίνουμε σε κανέναν κανένα πρόσκομμα, για να μην κατηγορηθεί η διακονία, 4 αλλά ως διάκονοι του Θεού σε καθετί συνιστούμε τους εαυτούς μας, σε υπομονή πολλή, σε θλίψεις, σε ανάγκες, σε στενοχώριες, 5 σε πληγές, σε φυλακές, σε ακαταστασίες, σε κόπους, σε αγρύπνιες, σε νηστείες, 6 σε αγνότητα, σε γνώση, σε μακροθυμία, σε χρηστότητα, σε Πνεύμα Άγιο, σε αγάπη ανυπόκριτη, 7 σε λόγο αλήθειας, σε δύναμη Θεού· με τα όπλα της δικαιοσύνης τα δεξιά και τα αριστερά, 8 με δόξα και ατιμία, με δυσφήμιση και καλή φήμη. Σαν πλάνοι και όμως αληθινοί, 9 σαν να μας αγνοούν και όμως μας γνωρίζουν καλά, σαν να πεθαίνουμε και ιδού ζούμε, σαν να παιδευόμαστε και όμως δε θανατωνόμαστε, 10 σαν να λυπούμαστε, πάντα όμως χαιρόμαστε, σαν φτωχοί, πολλούς όμως πλουτίζουμε, σαν τίποτα να μην έχουμε και όμως τα πάντα κατέχουμε. 11 Το στόμα μας έχει ανοιχτεί προς εσάς, Κορίνθιοι, η καρδιά μας έχει πλατυνθεί. 12 Δε στενοχωριέστε μ’ εμάς, αλλά στενοχωριέστε μέσα στα σπλάχνα σας. 13 Ανταποδώστε, λοιπόν, τον ίδιο μισθό, σαν σε τέκνα μου το λέω, πλατυνθείτε κι εσείς.

14 Μην ετεροζυγείτε με άπιστους· γιατί ποια συμμετοχή έχουν η δικαιοσύνη και η ανομία, ή ποια κοινωνία έχουν το φως με το σκοτάδι; 15 Και ποια η συμφωνία του Χριστού με το Βελιάρ ή τι μερίδιο έχει ο πιστός μαζί με τον άπιστο; 16 Και ποια συγκατάθεση μπορεί να κάνει ο ναός του Θεού μαζί με τα είδωλα; Γιατί εμείς είμαστε ναός του Θεού του ζωντανού, καθώς είπε ο Θεός: Θα κατοικήσω μέσα τους και θα περπατήσω μεταξύ τους και θα είμαι Θεός τους κι αυτοί θα είναι λαός μου. 17 Γι’ αυτό εξέλθετε από το μέσο αυτών και χωριστείτε, λέει ο Κύριος, και ακάθαρτο μην αγγίζετε. κι εγώ θα σας δεχτώ, 18 και θα είμαι για σας Πατέρας, κι εσείς θα είστε για μένα γιοι και θυγατέρες,λέει Κύριος ο Παντοκράτορας.