Δυνάμωσε την Ψυχή σου - Архимандрит (Конанос) Андреас (читаем книги бесплатно TXT) 📗
Λοιπόν, εσείς που φταίτε, όσοι φταίτε, όλοι φταίμε στο βαθμό που δεν είμαστε όπως πρέπει να είμαστε, να κάνουμε την αυτοκριτική μας. Να ταπεινωθούμε, να μετανιώσουμε, να ζητήσουμε το έλεος του Θεού και να Τον παρακαλέσουμε από τώρα. Ξέρω πως με ακούτε και εσείς οι άλλοι, και περιμένετε, και λέτε μέσα σας: θα έρθει και εμάς η σειρά μας στα Αθέατα Περάσματα, θα περάσει και σε εμάς σήμερα ο ομιλητής να μας πει και εμάς λίγο· γιατί εμείς δεν φταίμε. Καλά να λες ότι φταίει κάποιος που δεν είναι σήμερα σε κάποιο εορταστικό τραπέζι· εγώ τι φταίω όμως;
«Εγώ δεν φταίω· εγώ…». Τώρα θα πω για σένα… Εγώ είμαι άρρωστος, θα πεις εσύ. Εγώ είμαι άρρωστος· εγώ είμαι στο Νοσοκομείο. Και έχω τώρα εδώ ένα μικρό τραντζιστοράκι και σε ακούω, δίπλα στο κομοδίνο μου. Και εσύ, πάτερ, αρχίζεις και φωνάζεις και λες ότι φταίμε, και είμαστε εγωιστές και λες ότι… Όχι, δεν μιλάω για σένα. Τώρα εσύ δεν φταις, όντως. Είσαι άρρωστος, είσαι ανήμπορος, είσαι στο κρεβάτι του πόνου, και δεν μπορείς να πας κάπου. Και σε αγαπάνε όλοι, αλλά αναγκαστικά μένεις μόνος. Θα έρθουν να σε δουν, να σε δει κάποιος, ήρθαν λίγο το πρωί, αλλά τώρα στο φαγητό φύγανε. Ο άλλος είναι ανήμπορος σωματικά. Ναι· κι εσύ είσαι παράλυτος· το ξέρω, εσύ είσαι παράλυτος. Τι να κάνεις εσύ; φταις εσύ που είσαι; που δεν μπορείς να τρέξεις, να πας να δείξεις αυτό που νοιώθει η καρδιά σου; Η καρδιά σου θέλει να τρέξει, αλλά το κορμί σου δεν σε βοηθάει. Και είναι Χριστούγεννα… Ναι· και εσύ δεν φταις, και εσύ δεν φταις που ζεις μόνος σου, γιατί δεν έχεις συγγενείς. Είσαι μοναχικό άτομο, επειδή δεν έχεις συγγενείς. Επειδή είσαι γέροντας· είσαι ένα μεγάλης ηλικίας άτομο. Όπως μια γερόντισσα, ένας παππούς, μια γιαγιά.
Ναι, το ξέρω· και εσύ… Τώρα κλαις· τώρα κλαις γιατί εσύ έχεις το πένθος σου το βαρύ, και φέτος δεν μπορείς να κάνεις αυτά που έκανες, γιατί νοιώθεις μεγάλο πόνο. Λείπει κάποιος από το σπίτι φέτος. Ναι· είναι φοβερό. Είναι φοβερό κι αυτό. Αν, λοιπόν, θέλετε, να σας κάνω λίγη παρέα. Δεν σας κρύβω ότι και εγώ θα φύγω μετά, και εγώ θα πάω να φάω μετά. Θα πάω σε ένα τραπέζι, αλλά τώρα, αφού το έχετε ανοιχτό το ράδιο να κάνουμε παρέα μαζί.
Να μιλήσουμε λίγο για αυτά τα άτομα που σήμερα, Χριστούγεννα, δεν μπορούν γιατί δεν φταίνε, αλλά οι συνθήκες το καλούν να μείνουν μόνοι. Να μείνουν μόνοι χωρίς πολλή παρέα, με ελάχιστους ανθρώπους ή και χωρίς ανθρώπους δίπλα τους. Και είναι μοναχικά άτομα, και θλίβονται και έρχεται ένα κύμα μελαγχολίας. Καταρχάς να σας πω κάτι παρήγορο για εσάς. Όλοι στις γιορτές μελαγχολούνε και λίγο. Και δεν είναι η χαρά 100 % όλη μέρα και όλη νύχτα. Υπάρχουν στιγμές που το κύμα της μελαγχολίας μάς βρίσκει και τις πιο χαρούμενες στιγμές της ζωής μας. Έρχεται μια θλίψη — το λένε οι ψυχολόγοι, οι κοινωνιολόγοι — υπάρχει η θλίψη των εορταστικών περιόδων. Η θλίψη του Πάσχα, η θλίψη των Χριστουγέννων. Μας πιάνει αυτό λίγο. Θλίβεται η ψυχή μας, δεν μπορούμε να χωρέσουμε όλη την χαρά, την απόλυτη χαρά. Και ως άνθρωποι που είμαστε σε αυτόν τον πλανήτη, η χαρά είναι ζυμωμένη με την λύπη. Και θα χαρούμε και θα λυπηθούμε. Βλέπεις ο άλλος παντρεύεται και κάποιοι χαίρονται, κάποιοι λυπούνται, γιατί χάνουν το παιδί τους. Τώρα, λες, χαίρεσαι ή λυπάσαι; Και τα δύσ και λυπάμαι και χαίρομαι. Μελαγχολώ και ευτυχισμένος είμαι. Όλοι το ζουν αυτό λίγο.
Λοιπόν, δεν είστε μόνο εσείς. Μην μεγαλοποιείτε τα πράγματα. Μην νοιώθετε ότι είστε χάλια και ζηλεύετε ότι όλοι είναι ευτυχισμένοι. Σήμερα, Χριστούγεννα, και εγώ είμαι ο πιο ταλαιπωρημένος. Δεν είναι έτσι, δεν είναι έτσι. Βάλτε λίγο καλούς λογισμούς. Το λέει αυτό ωραία ο πατήρ Παΐσιος: «Βάλε καλούς λογισμούς, σκέψου θετικά πράγματα. Όπως τα θέλει ο Θεός. Δηλαδή, δες τα, δες με καλό μάτι». Αυτό που λένε: άμα δεις το ποτήρι μέχρι την μέση με νερό, μην πεις είναι μισοάδειο, πες είναι μισογεμάτο· δεν είναι ψέμα! Είναι μισογεμάτο, είναι και μισοάδειο. Αλλά εσύ μην κοιτάς τα άδεια. Δες το γεμάτο το ποτήρι. Δες θετικά τα πράγματα, και πες: Τουλάχιστον, τουλάχιστον είμαι στην Ελλάδα. Είμαι σε μια ελεύθερη χώρα. Είμαι Ορθόδοξος Χριστιανός. Μπορώ τώρα και ακούω την Πειραϊκή Εκκλησία. Μπορώ να κάνω την προσευχή μου. Ικέψου κάτι καλό που έχεις. Κάτι λίγο, κάτι λίγο που μπορείς. Θυμάστε ένα παιδί μού είχε πει: «Εγώ είμαι ανάπηρος, είμαι παράλυτος σε όλο το σώμα μου· αλλά εδώ και λίγο καιρό κουνάω το κεφάλι μου. Είμαι πολύ ευτυχισμένος». Λέει, αυτό το λίγο: κουνάω το κεφάλι μου· όλο το σώμα ακίνητο. Το κεφάλι κουνάω και είμαι χαρούμενος. Κοιτάξτε! Βλέπεις, δηλαδή, κάτι θετικό μέσα στην θλίψη σου. Μην κοιτάς αξιολύπητα την ζωή σου. Μην λες, δηλαδή, είμαι ταλαίπωρος, είμαι κακομοίρης. Μην είσαι μίζερος. Η μελαγχολία στην μελαγχολία σε ρίχνει όλο και πιο χαμηλά. Όχι· δες το θετικά αυτό. Ψάξε κάτι θετικό να βρεις. Δεν βρίσκω τίποτα. Και αυτό θετικό είναι, (δηλαδή) να μην έχεις τίποτα θετικό και να στηρίζεσαι στο Θεό!
Κάνε αυτήν την θετική σκέψη. Πες: «Εγώ, Κύριε, θα στηριχτώ σε Σένα. Μόνο σε Σένα. Δεν έχω κανένα άλλο καλό. Δεν έχω τίποτα καλό. Δεν βρίσκω κάτι ευχάριστο να πω για τον εαυτό μου». Σίγουρα υπάρχει κάτι καλό. Δες το με πίστη. Κάτι θέλει ο Θεός να βγάλει από αυτήν την μοναξιά. Κάτι θέλει να βγάλει. Θεός δεν είναι; Δεν είναι σοφός; Δεν σε αγαπάει; Δεν ρυθμίζει την ζωή όλου του κόσμου; Αυτός δεν κανονίζει πότε θα βγει ο ήλιος και πότε θα φύγει; Αυτός δεν ρυθμίζει τα πουλάκια που πετούνε στον ουρανό, τα φύλλα που πέφτουνε, τα μαλλιά της κεφαλής μας που είναι μετρημένα; Αυτός δεν ξέρει τα πάντα; Λοιπόν; Ο Χριστός μας ήξερε ότι φέτος τα Χριστούγεννα εσύ, ο άλλος, η άλλη, ε, δεν είσαι μόνος, θα ζήσετε έτσι τα Χριστούγεννα· μοναχικά. Με ένα μοναχικό τρόπο. Δες το και αυτό μέσα στην αγάπη του Θεού. Έτσι θέλησε ο Θεός, ήξερε ο Θεός, επιτρέπει ο Θεός. Υπέγραψε ο Θεός την σημερινή μέρα και είπε, ότι «εσύ παιδί μου με την σοφία που Εγώ έχω και την παγγνωσία και την αγάπη που έχω, ξέρω τα πάντα για σένα, και κρίνω ότι έτσι πρέπει να περάσεις σήμερα. Το επιτρέπω…το επιτρέπω…».
Δεν σημαίνει ότι ο Θεός χαίρεται με αυτό που ζεις· αλλά το επιτρέπει για έναν καλό σκοπό. Δες το με πίστη, δες το με πίστη στο Χριστό: «Τοίς αγαπώσι τόν Θεόν πάντα συνεργεί εις αγαθόν». Αγαπάς το Θεό; Λοιπόν, και αυτή η μοναξιά, σε καλό θα σου βγει. Και αυτή η θλίψη, σε καλό θα βγει. Και αυτό το δάκρυ, σε καλό θα βγει. Λοιπόν, δες το με πίστη αυτό που σήμερα περνάς, και προσπάθησε να το δεις με τρόπο που θα ωφεληθείς. Θα βγάλεις κάτι καλό. Θα βγάλεις από το πικρό… καλό. Από το πικρό να βγάλεις κάτι γλυκό στην ψυχή σου. Μπορείς να θέλεις σήμερα να συνδεθείς, να συνδεθείς περισσότερο με τον Χριστό· να μπεις στα μέτρα του Χριστού· να μπεις αν θέλεις και στην μοναξιά του Χριστού. Που και Αυτός όταν γεννήθηκε, μόνος του ήταν στον κόσμο αυτό. Δεν Τον δέχτηκε ο κόσμος με χαρά. Μοναχικά έζησε. Η Γέννηση του Χριστού — που όλοι τώρα τρέχουμε στις φάτνες και ανάβουμε ωραία στολίδια στους δρόμους και πάνε τα παιδάκια, κι ο Άγιος Βασίλης… — όταν γεννήθηκε ο Χριστός, μοναχικά ήρθε και Αυτός στον κόσμο. Τον ζέστανε η Παναγία με την αγάπη Της, την αγκαλιά Της και τα ζεστά φιλιά Της. Ναι, όντως οι Άγγελοι Τον ύμνησαν, κάποιοι βοσκοί· αλλά αυτά πέρασαν και μετά έμεινε μόνος Του. Οι πολλοί άνθρωποι δεν Του έδωσαν σημασία. Για σκέψου και εσύ σήμερα, να τα βλέπεις λίγο στα μέτρα του Χριστού. Ότι, δηλαδή, ταπεινώνεσαι και εσύ λίγο, σαν τον Χριστό. Σήμερα, είσαι μόνος σου, όπως ήταν μόνος ο Χριστός. Και μπορείς, αν θέλεις, να συνδεθείς, να συνδεθείς λίγο περισσότερο μαζί Του και να πεις:«Κύριε, κατάλαβέ με Εσύ… Κατάλαβέ με Εσύ, που περίμενες την αγάπη και δεν πήρες αγάπη. Έτσι και εγώ, περίμενα λίγη αγάπη σήμερα και δεν πήρα αγάπη και είμαι μόνος». Και μπορείς να συνδεθείς με τον Χριστό στο δικό Του μέτρο της μοναξιάς, της ταπείνωσης, της σμίκρυνσης, του περιθωρίου. Είσαι στο περιθώριο; Είσαι στο περιθώριο, όπως ήταν ο Χριστός σήμερα. Και σταυρωνόμαστε — έτσι δεν λέμε το Πάσχα; — μαζί με το Χριστό.
Λοιπόν σήμερα μοιάζω με τον Χριστό, εγώ που αγαπώ τον Χριστό πολύ. Αυτοί που είναι μόνοι σαν το Χριστό, αυτοί που είναι στο περιθώριο σαν τον Χριστό, μοιάζουν στο Χριστό! Κάνε λίγη υπομονή. Θα μάθουμε την λέξη «υπομονή». Θα περάσει και αυτή η μέρα, θα περάσουν και οι επόμενες, θα περάσουν και οι άλλες μέρες της ζωής μας. Θα περάσει όλη η ζωή μας και θα είναι μια μέρα. Θα περάσει και αυτή η ζωή. Να, θα κάνεις υπομονή και θα μάθεις να περιμένεις στην ζωή. Κάτι καλό θα κατεργαστεί ο Θεός στην καρδιά σου από αυτήν την μοναξιά. Και προσπάθησε να νοιώθεις λίγο, αν θες… Γιατί είναι άλλο να μιλάς σε πονεμένους ανθρώπους, σε μοναχικά άτομα και άλλο να είσαι εσύ ο ίδιος μοναχικό άτομο. Οι συμβουλές είναι τόσο εύκολες, αλλά ο άλλος που ζει τον πόνο του δεν μπορεί. Είναι αλλιώς. Είναι αλλιώς όταν πονάς και έρχονται να σου κάνουν το δάσκαλο. Δεν αρέσει αυτό. Γι' αυτό δεν κάνω τον δάσκαλο. Απλώς λέω ότι — θυμάμαι τον Άγιο Ισαάκ το Σύρο — που λέει: «Προσπάθησε να νοιώσεις ότι είσαι πάνω στην Γη, εσύ και ο Θεός σου. Προσπάθησε να αναπαυτείς στην καρδιά σου όχι εγωιστικά. Ότι δε δίνεις σημασία, αν υπάρχουν άλλοι κι ότι δεν έχεις ανάγκη τους άλλους· αλλά νιώσε ότι ο Θεός σε αγαπά σαν να είσαι μόνος εσύ πάνω στην κόσμο»! Σε αγαπάει όπως αν είχε τον Πλανήτη Γη και ήσουν μόνος πάνω στην Γη. Ζήσε εσύ κι ο Θεός· όχι εγωιστικά, αλλά προσωπικά, ότι ο Θεός σε αγαπάει προσωπικά εσένα. Ότι έρχεται σε σένα, ότι δε τρέχει τώρα προς τα σαλόνια, τον κόσμο τον πολύ, τις επισκέψεις και εσένα σε έχει λίγο στην άκρη και σε έχει… «Περίμενε, έχω άλλες δουλειές τώρα και…»· όχι! Αγαπάει εσένα σαν να ήσουν μόνο εσύ στον κόσμο γεννημένος. Ο νεογέννητος Χριστός θα ερχόταν, λέει, στην Γη ακόμα και για έναν άνθρωπο, σαν ο πλανήτης Γη να είχε έναν άνθρωπο. Τι τεράστια Αγάπη είναι αυτή!
