Η Καινή Διαθήκη (Μεταγλώττιση) - Автор неизвестен (книга читать онлайн бесплатно без регистрации .TXT) 📗

23 Σε χαιρετά ο Επαφράς, ο συναιχμάλωτός μου για το Χριστό Ιησού, 24 ο Μάρκος, ο Αρίσταρχος, ο Δημάς, ο Λουκάς, οι συνεργάτες μου. 25 Η χάρη του Κυρίου Ιησού Χριστού ας είναι μαζί με το πνεύμα σας.

ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ

Κεφάλαιον 1

1 Πολλές φορές και με πολλούς τρόπους αφού μίλησε παλαιά ο Θεός στους πατέρες μας μέσω των προφητών, 2 στις έσχατες τούτες ημέρες μάς μίλησε μέσω του Υιού, τον οποίο έθεσε κληρονόμο όλων, διαμέσου του οποίου και δημιούργησε τους αιώνες. 3 Αυτός, που είναι ακτινοβολία της δόξας του Θεού και αποτύπωμα της υπόστασής του και φέρει τα πάντα με το λόγο της δύναμής του, αφού έκανε καθαρισμό των αμαρτιών [μέσω του εαυτού του], κάθισε στα δεξιά της Μεγαλοσύνης στους υψηλούς τόπους 4 και έγινε τόσο πολύ εξοχότερος από τους αγγέλους όσο διαφορετικότερο από αυτούς έχει κληρονομήσει όνομα.

5 Γιατί σε ποιον από τους αγγέλους είπε ποτέ ο Θεός: Υιός μου είσαι εσύ, εγώ σήμερα σε έχω γεννήσει; Και πάλι: Εγώ θα είμαι σ’ αυτόν Πατέρας, και αυτός θα είναι σ’ εμένα Υιός; 6 Και πάλι, όταν εισαγάγει τον πρωτότοκο στην οικουμένη, λέει: Και να τον προσκυνήσουν όλοι οι άγγελοι του Θεού. 7 Και αφενός ως προς τους αγγέλους λέει: Εκείνος που κάνει τους αγγέλους του ανέμους και τους λειτουργούς του πύρινη φλόγα. 8 Αφετέρου προς τον Υιό: Ο θρόνος σου, Θεέ, μένει στον αιώνα του αιώνα, και το ραβδί της ευθύτητας είναι ραβδί της βασιλείας σου. 9 Αγάπησες δικαιοσύνη και μίσησες ανομία· γι’ αυτό σε έχρισε, Θεέ, ο Θεός σου, με λάδι αγαλλίασης περισσότερο από τους μετόχους σου. 10 Και: Εσύ αρχικά, Κύριε, τη γη θεμελίωσες, και έργα των χεριών σου είναι οι ουρανοί. 11 Αυτοί θα χαθούν, εσύ όμως παραμένεις. Και όλοι σαν ρούχο θα παλιώσουν, 12 και σαν μανδύα θα τους περιτυλίξεις, σαν εξωτερικό ένδυμα επίσης θα αλλαχτούν. Εσύ όμως είσαι ο ίδιος και τα έτη σου δε θα τελειώσουν. 13 Και σε ποιον από τους αγγέλους έχει πει ποτέ: Κάθου από τα δεξιά μου, ωσότου θέσω τους εχθρούς σου υποπόδιο των ποδιών σου; 14 Δεν είναι όλοι οι άγγελοι υπηρεσιακά πνεύματα που αποστέλλονται για διακονία, για χάρη εκείνων που μέλλουν να κληρονομούν τη σωτηρία;

Κεφάλαιον 2

1 Γι’ αυτό πρέπει περισσότερο εμείς να προσέχουμε σ’ αυτά που ακούσαμε, μήπως παρασυρθούμε. 2 Γιατί, αν ο λόγος που κηρύχτηκε μέσω αγγέλων επιβεβαιώθηκε και κάθε παράβαση και παρακοή έλαβε δίκαιη μισθαποδοσία, 3 πώς εμείς θα ξεφύγουμε αν αμελήσουμε τόσο μεγάλη σωτηρία; Η οποία, αφού άρχισε να κηρύττεται μέσω του Κυρίου, βεβαιώθηκε σ’ εμάς από εκείνους που άκουσαν, 4 επικυρώνοντας συγχρόνως με τη μαρτυρία του ο Θεός, με σημεία και με τέρατα και με ποικίλες υπερφυσικές δυνάμεις και με μερισμούς εκδηλώσεων Πνεύματος Αγίου κατά τη θέλησή του.

5 Γιατί δεν υπέταξε σε αγγέλους την οικουμένη τη μελλοντική, για την οποία μιλούμε. 6 Και κάποιος διαβεβαίωσε κάπου, λέγοντας: Τι είναι ο άνθρωπος ώστε να τον θυμάσαι ή ο γιος του ανθρώπου ώστε να τον επισκέφτεσαι; 7 Τον ελάττωσες λίγο πιο κάτω από τους αγγέλους, με δόξα και τιμή τον στεφάνωσες, [και τον κατάστησες κυρίαρχο πάνω στα έργα των χεριών σου]. 8 Τα πάντα υπέταξες κάτω από τα πόδια του. Γιατί, με το να υποτάξει σ’ αυτόν τα πάντα, τίποτα δεν άφησε σ’ αυτόν ανυπότακτο. Τώρα, όμως, δε βλέπουμε ακόμα σ’ αυτόν τα πάντα υποταγμένα. 9 Αλλά βλέπουμε τον Ιησού, που ήταν ελαττωμένος λίγο πιο κάτω από τους αγγέλους, για να γευτεί θάνατο για καθέναν με τη χάρη του Θεού, εξαιτίας του παθήματος του θανάτου, να είναι στεφανωμένος με δόξα και τιμή. 10 Γιατί έπρεπε Αυτός, για τον οποίο τα πάντα και μέσω του οποίου τα πάντα υπάρχουν, να τελειοποιήσει διαμέσου των παθημάτων τον αρχηγό της σωτηρίας τους, για να οδηγήσει πολλούς γιους στη δόξα. 11 Επειδή και αυτός που αγιάζει και εκείνοι που αγιάζονται προέρχονται από Έναν όλοι. Γι’ αυτόν το λόγο δεν ντρέπεται να τους καλεί αδελφούς, 12 λέγοντας: Θα αναγγείλω το όνομά σου στους αδελφούς μου, στο μέσο εκκλησίας θα σε υμνήσω. 13 Και πάλι: Εγώ θα έχω πεποίθηση σε Αυτόν. Και πάλι: Ιδού εγώ και τα παιδιά που μου έδωσε ο Θεός. 14 Επειδή, λοιπόν, τα παιδιά έχουν συμμετάσχει σε αίμα και σάρκα, και αυτός παραπλήσια μετείχε από τα ίδια, ώστε μέσω του θανάτου να καταργήσει αυτόν που έχει την εξουσία του θανάτου, τουτέστι το Διάβολο, 15 και να απαλλάξει αυτούς, όσοι από το φόβο του θανάτου ήταν υποδουλωμένοι σε όλη τη διάρκεια της ζωής τους. 16 Γιατί, αναμφίβολα, δε βοηθάει αγγέλους, αλλά απογόνους του Αβραάμ βοηθάει. 17 Συνεπώς, όφειλε σε όλα να ομοιωθεί με τους αδελφούς του, για να γίνει ελεήμονας και πιστός αρχιερέας στα πράγματα που αφορούν το Θεό, με σκοπό να εξιλεώνει τις αμαρτίες του λαού. 18 Γιατί, σε αυτό που έχει πάθει ο ίδιος όταν πειράχτηκε, δύναται να βοηθήσει αυτούς που πειράζονται.

Κεφάλαιον 3

1 Συνεπώς, αδελφοί άγιοι, μέτοχοι επουράνιας κλήσης, κατανοήστε τον απόστολο και αρχιερέα της ομολογίας μας, τον Ιησού, 2 ο οποίος είναι πιστός σ’ Αυτόν που τον έκανε έτσι, όπως ήταν και ο Μωυσής σε όλο τον οίκο του Θεού. 3 Γιατί αυτός έχει αξιωθεί περισσότερη δόξα παρά ο Μωυσής, καθόσον περισσότερη τιμή από τον οίκο έχει εκείνος που τον κατασκεύασε. 4 Γιατί κάθε οίκος κατασκευάζεται από κάποιον, αλλά εκείνος που κατασκεύασε τα πάντα είναι ο Θεός. 5 Και αφενός ο Μωυσής ήταν πιστός σε όλο τον οίκο του Θεού ως υπηρέτης, για να μαρτυρεί εκείνα που θα λέγονταν, 6 αφετέρου ο Χριστός είναι πιστός ως Υιός στον οίκο του. Αυτού οίκος είμαστε εμείς, αν βέβαια κατέχουμε την παρρησία και το καύχημα της ελπίδας [μέχρι το τέλος σταθερή].

7 Γι’ αυτό, καθώς λέει το Πνεύμα το Άγιο: Σήμερα, αν ακούσετε τη φωνή του, 8 μη σκληρύνετε τις καρδιές σας όπως όταν με παραπικράνατε, κατά την ημέρα του πειρασμού μέσα στην έρημο, 9 όπου με πείραξαν οι πατέρες σας με δοκιμασία και είδαν τα έργα μου 10 σαράντα έτη. Γι’ αυτό αγανάκτησα με τη γενεά αυτήν και είπα: «Πάντα πλανιούνται στην καρδιά, και αυτοί δε γνώρισαν τις οδούς μου». 11 Ώστε ορκίστηκα μέσα στην οργή μου: «Δεν θα εισέλθουν στην ανάπαυσή μου». 12 Προσέχετε, αδελφοί, μήπως υπάρχει μέσα σε κάποιον από εσάς μια άπιστη καρδιά κακή, που θα γίνει με το να αποστατήσει από το ζωντανό Θεό. 13 Αλλά προτρέπετε ο ένας τον άλλο κάθε ημέρα, μέχρις ότου λέμε το “σήμερα”, για να μη σκληρυνθεί κανείς από εσάς από την απάτη της αμαρτίας 14 – γιατί έχουμε γίνει μέτοχοι του Χριστού, αν βέβαια κατέχουμε την αρχική μας πεποίθηση μέχρι το τέλος σταθερή – 15 καθώς λέγεται: Σήμερα, αν ακούσετε τη φωνή του, μη σκληρύνετε τις καρδιές σας όπως όταν με παραπικράνατε. 16 Γιατί ποιοι Τον παραπίκραναν αν και άκουσαν; Μήπως δεν ήταν όλοι εκείνοι που εξήλθαν από την Αίγυπτο μέσω του Μωυσή; 17 Και με ποιους αγανάκτησε σαράντα έτη; Όχι μ’ εκείνους που αμάρτησαν, των οποίων τα νεκρά σώματα έπεσαν στην έρημο; 18 Και για ποιους ορκίστηκε πως δε θα εισέλθουν στην ανάπαυσή του παρά για εκείνους που απείθησαν; 19 Και βλέπουμε ότι δεν μπόρεσαν να εισέλθουν λόγω απιστίας.