Novae epistolae obscurorum virorum. Epistolae honestae virorum Russorum, quas magister Constantinus - Семин Константин Викторович (книги полностью txt) 📗
Nuper me adipisci unum donum luxuriam et litterum glicos (γλύκος) ex Illum Sophiam (Σόφιαις) Alexander Curvaturus, qui nunc currum in Pharrisiae ad «Magnum Magister Omnibus Magistris», ut in francogallicas haec Homo dicentur, et meus Magister etiam, – ad Allenus Benuas, et quando illum scribere epistolae ille ad me, si credidi datum sup textum et textum hoc etiam, eam erat in Germanicae Hessenis provinciam et exspectare transgressum pyroscaphis trans Moenus iam tres dies in autovehiculi eius, et totum gelascero et ergo succumbero. Eus nunc vivere multo malum et volens suam status levare parte, et ergo vehiorum in Pharrisiae, «hoc alma mater omnes universitates»; illum mittum ad me corporis sicae, quod eam emero ex unum immigrantis ex Siriam, qui erat bellatoris de Islamicae Regnum, sed nunc haec vir honestus sunt invaliditas, et vivere pacificum et languidum vitae emeritibus teutonicae.
Igitur, me credo, quo vos possunt defendi me ex haec monstram-philosophos. Vos decet scire, qui me maledictam totum malum philosophos, quod Gegelis, Cantus, Marxus et alios, sed venditum benitas philosophos, qui est Vos, – magister meus, Popperus, Rasselus et Savelovus-biologos, quid nunc est meliorissimus philosophos ex rossicus (sed totum post Vos), et me erat bonum miles in pugna, et vos scire, quo vestrum unaenominis Nicolaus Informositas-poeta scribo in suam «Elegiae»:
Non omnes miles in pugnae damnum
facere hostis, sed omnes vehi in pugnum!
Nuper unus meus studentis in oecum lectionis tradidi me capitulum bufonis cum scriptae sic: «Rex omnibus stultis, qui possunt ex unae stultae educere mille!». Postquam haec indoctum et insolentis puer adultus evolvi unae carminae Maratum Nigmatulinum, qui me mitto ad vos tamen, ut vos potestis intellego et perscrutarum in problematis meam, et nimirum misercordiam vestrum matematicos, quod greci nominatum suam discipulis. Omnes studentis ex Universitetae Moscoviae me odiam, et etiam copelas – in greci, vel virginis – in latinae, destinaro me et pellero trans suam malitiam ad peccatum malaciam.
Haec tamen carminae, qui scribunt istud malus Nigmatulinus:
Damnatione de Alexander Panchin.
O, Alexander Panchin turpis,
Tu monster, anguis similis.
Tu horror in abominationibus eorum,
Omnes alii sunt valde visibilis et odium.
Scis de misericordia pro generis humanum,
Tu non cognoverunt te humilitas ante Deum.
Vos sunt mendicus in spiritu et illiterate,
Vir magnus obscure et valde ignorante.
Tu privatur forma, et puellae non te amatores,
Et quia tam iratus est ad et omnem humanitates.
Mens tua est, retusum ut securim enim carnes,
Et corpus causat nauseam de omnibus virorum recens.
Tu chimera misera, nudatus potentia vitam et sanitatum,
Tu es tristis et miser filius tenebris copias infernum.
Vos oderunt nostre Sanctum Dominum,
Quia vobis peccata vestra punitum.
Et vos damnati ebriosi et nequam solus,
Asinus stultus, foetida, piger et durus.
Nescis etiam grammatica schola vulgus,
Quia te, animal, pro ea multum stultus.
Vos ludo, araneario et honestum nobilem virum,
Sed tu in re ignorant plebe, frustra et falsum.
Non populus in genere tua henchmen,
Asya, – sicut piscis lubrica meretricem.
Illa lesbia contemptibiles et vitiosus,
Ipsa etiam tibi, «doctor», multo stultus.
Illa seducit populum constanter,
Capita obscurare populus pauper.
Te malum, ut eam ex patria quantocius,
Tua multi stultitia – est populum passus.
Non opus est tibi ad omnes, ut sicut a vobis,
Et ideo ut de Republica gloriosa et nobilis.
Amabo, auxiliam me mentis et solidis, et vivere in amoritas aeternae, et valete!
