La Smeralda Urbo de Oz - Baum Lyman Frank (первая книга txt) 📗
La Unua kaj Plejantaua malrapide levis siajn brakojn, kaj tujtuje lia harkovrita hauto falis de li kaj li ekaperis antau la miranta Knomo aspektante bela virino, vestita per trenata robo el palruga gazo. En sia malhela hararo estis interplektitaj ?oroj, kaj sia vizago estis nobla kaj trankvila.
Sammomente la tuta bando da Fanfasmoj transformigis en aron da hurlantaj lupoj, kurante tien kaj reen dum ili minacis montrante siajn hidajn ?avajn pikodentojn.
La virino nun levis siajn brakojn, same kiel agis la viro-urso, kaj tujtuje la lupoj farigis rampantaj lacertoj, dum si mem sangis sin en gigantan papilion.
Guf havis nur su ?can tempon por krii timoplene kaj retropasi por eviti la lacertojn kiam nova transformigo okazis, kaj ciuj tuj reakiris la formojn kiujn ili unue havis.
Post tio, la Unua kaj Plejantaua, kiu rehavis sian harkovritan korpon kaj ursan kapon, turnis sin al la Knomo kaj demandis:
“Cu ankorau vi postulas nian helpon? ”
“Ec pli ol antaue, ”respondis la Generalo ?rme.
“Do diru al mi: kion vi povas proponi al la Fanfasmoj kiun ili ne jam havas? ”demandis la Unua kaj Plejantaua.
Guf hezitis. Li vere ne sciis kion diri. La multe pri ?erata Magia Zono de la Rego de la Knomoj sajnis mizera kompare kun la mirigaj magiaj povoj de tiu popolo. Oron, juvelojn kaj slavojn ili povus akiri por si lau kia ajn dezirata kvanto sen speciala peno. Li sentis ke li traktas kun potencoj multe superaj al li. Nur unu argumento eble in ?uus la Fanfasmojn, kiuj estis ?oplenaj uloj.
“Permesu ke mi atentigu vin pri la superba gojo okazanta kiam oni malfelicigas feliculojn, ”diris li ?ne.
“Pripensu la plezuron kiu rezultas kiam oni detruas senkulpajn kaj sennocajn homojn. ”
“Ha! vi respondis, ”kriis la Unua kaj Plejantaua. “Nur pro tio ni helpos vin. Hejmeniru kaj diru al via kripla rego ke tuj kiam li ?nos sian tunelon la Fanfasmoj akompanos lin kaj gvidos liajn legiojn konkerante Ozon.
Nur la mortiga dezerto delonge malhelpas nin detrui Ozon, kaj via subtera tunelo estas lerta ideo. Hejmeniru kaj pretigu sciante ke ni venos! ”
Guf multe gojis pro la permeso foriri kun tiu promeso.
La strigulo regvidis lin malsupren lau la monta vojo kaj ordonis al la skarlata aligatoro ke gi forrampu kaj lasu la Knomon transiri la ponton sekure.
Post la foriro de la vizitanto brila kaj belega urbo ekaperis sur la montosupro, klare videbla por la okuloj de la buntvestita arego da Fanfasmoj kiuj logis tie. Kaj la Unua kaj Plejantaua, bele vestita, diris ci tiujn vortojn al la aliaj:
“Jam delonge estas gusta tempo ke ni eliru en la mondon kaj portu malfelicon kaj cagrenon al gia popolo.
De tro longe ni restas solaj sur ci tiu montosupro, car dum ni tiel apartigas nin multaj nacioj farigas felicaj kaj prosperaj, kaj la cefa gojo de la Fanfasma gento estas detruado de feliceco. Do mi opinias ke estas bonfortune ke tiu mesagisto de la Knomoj jus venis inter nin, memorigante al ni ke oportuno venis por ke ni kauzu embarasojn. Ni uzos la tunelon de Rego Rokato por konkeri la Landon Oz. Poste ni detruos la Kapriclojn, la Grumblemlojn kaj la Knomojn, kaj post tio ni eliros ruinigi kaj geni kaj lamentigi la tutan mondon. ”
La arego da ?aj Fanfasmoj fervore aplaudis tiun planon, kiun ili plene aprobis.
Oni diris al mi ke la Erboj estas la plej potencaj kaj senkompataj el ciuj ?spiritoj, kaj la Fanfasmoj de Fanfasmio apartenas al la Erba gento.
